Opnieuw een ingetogen herdenking
De herdenking op 4 mei 2021 bij de naald in Hoogland was net als vorig jaar, klein, ingetogen en zonder publiek vanwege de coronamaatregelen. Om 20.00 uur stonden we met een handjevol mensen op anderhalve meter afstand van elkaar twee minuten stil. Om alle slachtoffers sinds de Tweede Wereldoorlog te herdenken. En om stil te staan bij wat vrijheid betekent.
De voorzitters van het Oranjecomité Hoogland, de Oranjevereniging Hooglanderveen, Dorpsbelangen Hoogland, Belangenvereniging Hooglanderveen, de Geloofsgemeenschap Amersfoort Noord en wethouder Menno Tigelaar waren bij de herdenking aanwezig om kransen en bloemstukken te plaatsen. Maarten Boersen deed een voordracht. Sophie Bruins heeft een gedicht voorgedragen van groep 8 van de Berkenschool. De namen die in de naald staan gebeiteld werden voorgelezen. Dit keer werden ook de namen van de zes Canadese soldaten die in Hoogland zijn omgekomen genoemd.
Groep 8 van de Berkenschool bezoekt de naald.
Via deze QR code kun je het gedicht luisteren.
Oorlog
Weggevoerd naar een kamp met alleen een olielamp.
Niks kunnen meenemen. Alleen maar problemen.
We waren allemaal bang, want de oorlog duurde al zo lang.
was het einde al in zicht, of brandt er nergens in deze tunnel licht.
De Duitsers waren naar je op jacht,
maar je sloop soms weg diep in de nacht.
Heb je ooit durven dromen van een wereld zonder kwaad?
Heb je ooit durven dromen van een wereld zonder haat?
We werden gedwongen om te vechten voor onze eigen rechten.
We zaten op zolder soms gekweld van angst om gevonden te worden.
In kasten, kelders, zolders of schuren.
Onder al die muren zaten onschuldige buren.
Alles dat als verstopplek diende, daar zat de familie en alle Joodsevrienden.
Op boerderijen zat je goed, ook als je daar werken moet.
Als je werd opgepakt was je leven meestal verloren.
Eén fout kan mensenlevens kosten, misschien de jouwe, misschien de mijne.
Iedereen was bang als je ondergedoken was, want iedereen kon je verlinken,
want in de oorlog kon je bijna niemand vertrouwen.
Alleen maar huilen, dag en nacht. En dan worden meegenomen
naar een kamp, en moest je gedag zeggen tegen je familie.
Door al mijn angst en door de verwoestingen raken mijn ogen
gewend aan de duisternis in ons land.
Ik ben anders, anders dan de rest ik ben raar en vreemd.
Iedereen was bang, bang om er straks niet meer te zijn.
Gevangen in kampen, of onderduiken in donkere kamers
gevangen worden, omdat je Joods bent, gevangen worden
omdat je mensen helpt, gedwongen worden om stil te zijn.
Samen hier, samen daar. Samen staan we altijd klaar.
Samen, daar staan we voor, samen gaan we altijd door.
4 mei 2021
Alle kinderen van groep 8 van de Berkenschool